CUDOWNY MEDALIK ŚW. KATARZYNY LABOURÉ

Niebiański Znak Nienawidzony przez Szatana

Traktat teologiczno-duchowy w świetle świadectw egzorcystów

WSTĘP

Wśród sakramentaliów Kościoła katolickiego szczególne miejsce zajmuje Cudowny Medalik — znak objawiony przez samą Matkę Bożą świętej Katarzynie Labouré w 1830 roku w kaplicy przy ulicy Rue du Bac w Paryżu. Przez niemal dwa stulecia medalik ten stał się nie tylko jednym z najpopularniejszych przedmiotów pobożności maryjnej na świecie, ale również — jak poświadczają liczne świadectwa egzorcystów — potężnym narzędziem duchowej walki z mocami ciemności.

Niniejszy traktat stanowi próbę systematycznego przedstawienia historii, symboliki oraz duchowego znaczenia Cudownego Medalika, ze szczególnym uwzględnieniem świadectw kapłanów egzorcystów, którzy w swojej posłudze doświadczyli niezwykłej mocy tego znaku w konfrontacji z siłami zła.

CZĘŚĆ PIERWSZA: GENEZA CUDOWNEGO MEDALIKA

Rozdział I: Święta Katarzyna Labouré — wybrana służebnica

Katarzyna Labouré przyszła na świat 2 maja 1806 roku w Fain-lès-Moutiers, niewielkiej wiosce burgundzkiej liczącej niespełna czterystu mieszkańców. Była ósmym z dziesięciorga dzieci Pierre’a Labouré, zamożnego rolnika, i Madeleine Gontard. Gdy miała zaledwie dziewięć lat, straciła matkę, co ukształtowało jej głęboką, synowską więź z Matką Bożą.

W 1830 roku, w wieku dwudziestu czterech lat, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, rozpoczynając nowicjat w klasztorze przy ulicy Rue du Bac w Paryżu. To właśnie tam miała stać się świadkinią wydarzeń, które zmieniły oblicze pobożności maryjnej w Kościele.

Rozdział II: Objawienia maryjne

Pierwsza wizja — 18/19 lipca 1830 roku

W wigilię święta świętego Wincentego à Paulo, o godzinie 23:30, siostra Katarzyna została obudzona przez tajemniczego chłopca otoczonego światłem, który poprowadził ją do kaplicy klasztornej. Jak sama opisywała:

„Usłyszałam jakby szelest jedwabnej sukni. Ujrzałam Najświętszą Dziewicę, która usiadła w fotelu. Był to najsłodszy moment mojego życia. To, co odczuwałam, było niemożliwe do opisania.”

Rozmowa z Matką Bożą trwała blisko dwie godziny. Maryja zapowiedziała Katarzynie szczególną misję, ostrzegając zarazem: „Będziesz napotykać sprzeciwy, lecz nie lękaj się — otrzymasz łaskę.”

Druga wizja — 27 listopada 1830 roku

Podczas modlitwy wieczornej, o godzinie 17:30, siostra Katarzyna ujrzała Matkę Bożą stojącą na półkuli ziemskiej, depcącą stopą głowę węża. Z rąk Maryi spływały promienie światła, symbolizujące łaski udzielane tym, którzy o nie proszą. Wokół wizerunku Katarzyna dostrzegła napis złotymi literami:

„O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”

Następnie obraz się obrócił, ukazując rewers: literę „M” zwieńczoną krzyżem, a pod nią dwa serca — Najświętsze Serce Jezusa otoczone koroną cierniową oraz Niepokalane Serce Maryi przebite mieczem — wszystko otoczone dwunastoma gwiazdami.

Usłyszała wówczas słowa: „Każ wybić medal według tego wzoru. Osoby, które będą go nosić z ufnością, otrzymają wielkie łaski.”

CZĘŚĆ DRUGA: SYMBOLIKA MEDALIKA — NIEBIAŃSKI ORĘŻ PRZECIW ZŁEMU

Rozdział III: Awers medalika — triumf Niewiasty nad Wężem

Wizerunek Maryi stojącej na półkuli ziemskiej i depczący głowę węża stanowi bezpośrednie nawiązanie do Protoewangelii z Księgi Rodzaju (Rdz 3,15): „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między twoje potomstwo a jej potomstwo: ono zmiażdży ci głowę, a ty zranisz je w piętę.”

Symbolika ta niesie kilka fundamentalnych prawd:

Niepokalane Poczęcie: Napis „O Maryjo bez grzechu poczęta” stanowił prorocze potwierdzenie dogmatu, który miał zostać ogłoszony dopiero 24 lata później przez Piusa IX (1854). Maryja, wolna od grzechu pierworodnego, nigdy nie podlegała władzy szatana.

Uniwersalne Pośrednictwo: Promienie łask spływające z dłoni Maryi obrazują jej rolę jako Pośredniczki wszystkich łask. Niektóre kamienie na pierścieniach Maryi nie emitowały światła — symbolizując łaski, o które nikt nie prosi.

Wiktoria nad Złem: Wąż pod stopami Maryi to szatan — odwieczny wróg ludzkości. Cudowny Medalik jest zatem nie tylko znakiem pobożności, ale bronią w duchowej walce.

Rozdział IV: Rewers medalika — tajemnica odkupienia

Litera „M” zwieńczona krzyżem symbolizuje nierozerwalną więź między Maryją a dziełem Odkupienia dokonanym przez Jej Syna. Krzyż górujący nad inicjałem Maryi wskazuje na prymat Chrystusa, którego Matka Boża jest pokorną Służebnicą.

Dwa serca — Jezusa i Maryi — ukazują jedność ich miłości do ludzkości i współcierpienie w dziele zbawienia. Dwanaście gwiazd nawiązuje do Apokalipsy św. Jana (Ap 12,1): „Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, a księżyc pod jej stopami, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd.”

CZĘŚĆ TRZECIA: ŚWIADECTWA EGZORCYSTÓW — DEMONY I MARYJA

Rozdział V: Ojciec Gabriele Amorth — doświadczenie rzymskiego egzorcysty

Ojciec Gabriele Amorth (1925–2016), paulin, przez trzydzieści lat pełniący funkcję egzorcysty diecezji rzymskiej, przeprowadził według własnych szacunków ponad 160 000 egzorcyzmów. Jego świadectwo stanowi bezcenne źródło wiedzy o duchowej walce i roli Maryi w tej konfrontacji.

Amorth, który był również mariologiem i redaktorem czasopisma „Madre di Dio”, miał szczególne nabożeństwo do Cudownego Medalika. Jak wspominali ci, którzy go odwiedzali w ostatnich latach życia w jego celi przy Via Alessandro Severo w Rzymie, na biurku egzorcysty zawsze znajdowały się różaniec, wizerunek Matki Bożej z Medziugorja oraz Cudowne Medaliki, które błogosławił i rozdawał gościom.

W jednym z wywiadów Amorth relacjonował:

„Odkryłem coś zdumiewającego: demon wpada w szaleńczą wściekłość, gdy używam czegokolwiek, co odzwierciedla obecność Dziewicy Maryi — szkaplerza, medalika, gdy odmawiam modlitwy maryjne. Maryi nienawidzi w sposób przerażający! Ucieka od niej jak od zarazy!“

Na pytanie, dlaczego demony bardziej boją się wezwania Maryi niż samego Chrystusa, Amorth odpowiadał:

„Raz zapytałem szatana: ‘Dlaczego bardziej się boisz, gdy wzywam Matkę Bożą, niż gdy wzywam samego Jezusa Chrystusa?’ Odpowiedział mi: ‘Bardziej mnie upokarza to, że jestem pokonany przez zwykłe stworzenie, niż przez Niego samego.’“

Rozdział VI: Ojciec Candido Amantini — mistrz egzorcysty

Ojciec Candido Amantini (1914–1992), pasjonista, był mentorem ojca Amortha i jednym z najbardziej doświadczonych egzorcystów Kościoła w XX wieku. Jego proces beatyfikacyjny został wszczęty, co świadczy o heroiczności cnót tego kapłana.

Podczas jednego z egzorcyzmów ojciec Amantini zadał demonowi pytanie: „Dlaczego czujesz większy lęk, gdy wzywam Maryję, niż gdy błagam samego Boga?“ Demon, zmuszony przez moc egzorcyzmu do mówienia prawdy, odpowiedział:

„Ponieważ bardziej mnie upokarza bycie pokonanym przez zwykłe stworzenie.”

W innej sesji egzorcystycznej demon wyznał:

„Ona jest zaledwie ciałem. Ja jestem czystym duchem! Nie! Ona wyższa ode mnie? Nie! Jestem duchem! Nie mogę znieść, że ludzkie stworzenie jest nade mną, ponieważ byłem najpiękniejszym aniołem — pięknym, pięknym, największym. Byłem Lucyferem, aniołem par excellence.”

Rozdział VII: Monsignor Stephen Rossetti — współczesne świadectwo

Monsignor Stephen Rossetti, jeden z najbardziej znanych współczesnych egzorcystów, przez ponad dekadę prowadzący posługę w archidiecezji waszyngtońskiej, obecnie kształcący przyszłych egzorcystów, prowadzi „Dziennik Egzorcysty” publikowany na stronie Catholic Exorcism.

W jednym ze wpisów opisał przypadek, który szczególnie utrwalił jego wiarę w moc wstawiennictwa Maryi:

„Był to bardzo trudny przypadek. Młoda kobieta była opętana przez setki demonów, a sam szatan kierował nimi osobiście. Jednak im trudniejszy przypadek, tym silniejsze łaski daje Bóg.”

Rossetti wspomina, że podczas modlitw egzorcystycznych demony zostały zmuszone do ujawnienia, kiedy nastąpi uwolnienie. Odpowiedziały: „Ona przyjdzie.”

„Wszyscy w sali wiedzieli, kim jest ‘Ona’. Demony nie wypowiedziały imienia Matki Bożej. Jej imię, jak imię Jej Syna, jest samo w sobie święte.”

Gdy nadeszła zapowiedziana chwila:

„Pokój ucichł i opętana kobieta powiedziała: ‘Ona tu jest.’ Gdy Dziewica zbliżyła się w ciszy, demony zaczęły szaleńczo się miotać. Nic nie powiedziała, ale promienna światłość Chrystusa, która jaśniała przez pokorną Służebnicę Bożą, była przytłaczająca. Sam szatan krzyknął. Po krzykach i kilkukrotnym uderzeniu się, Książę Ciemności odszedł. Skończone.”

Rossetti dodaje:

„Teraz proszę wszystkich opętanych, by poświęcili się Matce Bożej jako część procesu uzdrowienia. Prosimy Maryję nie tylko o wypędzenie demonów, ale o ochronę cierpiącego przez resztę jego życia, aż przyjmie go do Królestwa. Bramy piekielne nie przemogą Kościoła ani jego Matki.”

W innym wpisie zatytułowanym „Belzebub przerażony Maryją” Rossetti opisuje:

„Kilka lat temu, w poważnym przypadku, Belzebub był demonem prowadzącym, podczas gdy sam szatan był głównym opętującym. Bóg zmusił demony do powiedzenia, kiedy odejdą i co je wypędzi. Odpowiedziały, że ‘Ona’ przyjdzie, i podały czas. Pół godziny przed wyznaczonym momentem powiedziałem im: ‘Macie jeszcze trzydzieści minut!’ W tej chwili Belzebub gwałtownie odszedł.”

W trzecim przypadku, gdy Rossetti spotkał Belzebuba, przypomniał mu:

„Jesteś przerażony Dziewicą Maryją. Nie możesz nawet przebywać w tym samym pokoju. Czystość, pokora i świętość tej małej kobiety z Palestyny torturuje cię. Gdy wiesz, że nadchodzi, jesteś przerażony i uciekasz!“

„Nie sądzę, bym kiedykolwiek widział tak silną demoniczną reakcję upokorzenia i przerażenia. W obecności Maryi nawet najwyżsi rangą demoni przeżywają całkowite załamanie.”

Rozdział VIII: Ojciec Francesco Bamonte — egzorcysta z Rzymu

Ojciec Francesco Bamonte, aktualnie praktykujący egzorcysta w Rzymie, wykładowca na kursach Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów (AIE), przekazał następujące świadectwo wymuszone od demona podczas egzorcyzmu:

„Maryja jest postrachem piekła. Kocha suwerennie istoty śmiertelne. Jej miłość do śmiertelników jest niewyobrażalna. Wyrywa nam więcej dusz niż wszyscy aniołowie i święci razem wzięci.”

Inny demon wyznał:

„Porównuję Maryję do potężnej armii. Ta Niewiasta! Z miłości do Swoich dzieci została stworzona przed wszystkimi czasami w myśli Bożej. A ja, jako czysty duch, nie mogę tego znieść. To zgniłe ciało! Boimy się Jej, ponieważ trzyma was w swoich ramionach swoją pokorą, posłuszeństwem i miłosierną miłością. Czystość Jej ciała: nie była nigdy dotknięta, nawet myślą.”

Rozdział IX: Świadectwo z procesu beatyfikacyjnego św. Franciszka Salezego

W aktach procesu beatyfikacyjnego świętego Franciszka Salezego zachowało się świadectwo jednej z sióstr wizytki z klasztoru w Annecy. Opisała ona egzorcyzm przeprowadzany przez biskupa Genewy (Msgr. Karola Augusta de Sales, bratanka i następcę św. Franciszka) nad młodym mężczyzną opętanym od pięciu lat.

Podczas jednej z sesji, przy relikwiach świętego Franciszka, demon krzyknął z wściekłością: „Dlaczego mam wyjść?“

Jedna z sióstr, przerażona, wezwała: „Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami…“

Na te słowa demon zakrzyczał jeszcze głośniej: „Maria, Maria! Ale dla mnie nie ma Marii.”

Obecni przy egzorcyzmie zaczęli płakać. Demon kontynuował:

„Gdybym miał choć jeden moment z tych wielu, które wy tracicie…! Jeden tylko moment i jedną Marię — a nie byłbym demonem!“

CZĘŚĆ CZWARTA: CUDOWNY MEDALIK W WALCE O DUSZE

Rozdział X: Nawrócenie Alfonsa Ratisbonne — dowód mocy medalika

Najbardziej spektakularnym potwierdzeniem nadprzyrodzonej mocy Cudownego Medalika jest nawrócenie Alfonsa Ratisbonne (1814–1884), żydowskiego bankiera i wolnomyśliciela z Alzacji.

Alfons pochodził z zamożnej rodziny żydowskich bankierów ze Strasburga. Jego ojciec był prezydentem Konsystorza Żydowskiego. Młody Alfons żywił głęboką niechęć do katolicyzmu, która przerodziła się w nienawiść, gdy jego starszy brat Teodor nawrócił się i został wyświęcony na kapłana katolickiego.

W styczniu 1842 roku Alfons przybył do Rzymu w ramach podróży przedślubnej. Przypadkowo spotkał barona Teodora de Bussières, gorliwego katolika, który zaproponował mu eksperyment: przez kilka dni nosić Cudowny Medalik i odmawiać Memorare św. Bernarda.

Ratisbonne zgodził się z drwiną, cytując linijkę z „Opowieści Hoffmanna”: „Jeśli mi nie pomoże, to przynajmniej nie zaszkodzi.”

20 stycznia 1842 roku, towarzysząc baronowi przy załatwianiu spraw pogrzebowych w kościele Sant’Andrea delle Fratte, Alfons doświadczył wizji Matki Bożej dokładnie takiej, jaka widnieje na Cudownym Medaliku.

W swoim zeznaniu przed wikariuszem rzymskim opisał:

„Zobaczyłem jakby zasłonę przede mną. Cały kościół wydawał się całkowicie ciemny, z wyjątkiem jednej kaplicy, jakby całe światło w kościele skupiło się na niej. Skierowałem oczy ku kaplicy jaśniejącej tak wielkim światłem i ujrzałem na ołtarzu, stojącą, żywą, majestatyczną, najpiękniejszą i najmiłosierniejszą: Najświętszą Maryję Pannę, podobną postawą i formą do wizerunku na Cudownym Medaliku.”

Alfons nie wiedział, kim jest ta Pani, ale zrozumiał wszystko — wszystkie prawdy wiary katolickiej w jednej chwili. Upadł na kolana jako Żyd, a powstał jako chrześcijanin.

Kardynał Patrizi osobiście ochrzcił go 31 stycznia 1842 roku w kościele Il Gesù. Alfons przyjął imiona Maria Alfons, został jezuitą, a następnie kapłanem. Wraz z bratem Teodorem założył Zgromadzenie Sióstr Naszej Pani z Syjonu, poświęcone dialogowi między chrześcijanami a Żydami. W 1855 roku przeniósł się do Jerozolimy, gdzie założył sanktuarium Ecce Homo.

Nawrócenie Ratisbonne zostało uznane przez Kościół jako cud i znacząco przyczyniło się do rozpowszechnienia nabożeństwa do Cudownego Medalika na całym świecie.

Rozdział XI: Święty Maksymilian Maria Kolbe — rycerz Niepokalanej

Święty Maksymilian Maria Kolbe (1894–1941), franciszkanin konwentualny, męczennik Oświęcimia, był jednym z największych apostołów Cudownego Medalika w historii Kościoła.

Jako młody seminarzysta studiujący w Rzymie w 1917 roku, Kolbe był głęboko poruszony historią nawrócenia Alfonsa Ratisbonne. 16 października 1917 roku założył Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae) — ruch poświęcony nawracaniu grzeszników przez wstawiennictwo Maryi.

Swoją pierwszą Mszę świętą po święceniach kapłańskich, 29 kwietnia 1918 roku, odprawił właśnie w bocznej kaplicy kościoła Sant’Andrea delle Fratte, gdzie Matka Boża ukazała się Ratisbonne.

Przed wyjazdem na misje do Japonii w 1930 roku, Kolbe odbył pielgrzymkę do kaplicy Cudownego Medalika przy Rue du Bac w Paryżu. Papież Jan Paweł II, modląc się w tej kaplicy w 1980 roku, wspomniał tę wizytę:

„Przybywam jako pielgrzym, po wszystkich tych, którzy przychodzili do tej kaplicy przez 150 lat. Przybywam jak błogosławiony Maksymilian Kolbe: przed swoją misyjną podróżą do Japonii, dokładnie 50 lat temu, przyszedł tutaj szukać twojego wsparcia, by szerzyć to, co później nazwał ‘Rycerstwem Niepokalanej’, i podjąć swoje niezwykłe dzieło odnowy duchowej pod twoim patronatem, zanim oddał życie za swoich braci.”

Kolbe nazywał Cudowny Medalik „niebiańską bronią” i „pociskiem miłości”:

„Choćby człowiek był najgorszego rodzaju — jeśli tylko zgodzi się nosić medalik, daj mu go… a potem módl się za niego, i we właściwym momencie staraj się przybliżyć go do jego Niepokalanej Matki, aby uciekał się do Niej we wszystkich trudnościach i pokusach. To jest naprawdę nasza niebiańska broń — pocisk, którym wierny żołnierz trafia wroga, czyli zło, i w ten sposób ratuje dusze.”

Do modlitwy związanej z Cudownym Medalikiem — „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy” — Kolbe dodał: „I za tych wszystkich, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za wrogów Kościoła i poleconych Tobie. Amen.”

Członkowie Rycerstwa Niepokalanej noszą Cudowny Medalik jako zewnętrzny znak całkowitego poświęcenia się Maryi i używają go jako „amunicji” w duchowej walce o dusze.

CZĘŚĆ PIĄTA: TEOLOGIA CUDOWNEGO MEDALIKA

Rozdział XII: Maryja — postrach demonów

Świadectwa egzorcystów konsekwentnie potwierdzają szczególną rolę Maryi w walce z mocami ciemności. Teologiczne podstawy tej prawdy można odnaleźć w kilku źródłach:

Protoewangelia (Rdz 3,15): Obietnica dana po grzechu pierworodnym zapowiadała „nieprzyjaźń” między potomstwem Niewiasty a potomstwem węża. Maryja, jako Nowa Ewa, uczestniczy w zwycięstwie Chrystusa nad szatanem.

Niepokalane Poczęcie: Zachowanie Maryi od grzechu pierworodnego oznacza, że nigdy, ani przez chwilę, nie podlegała władzy szatana. Jest to dla upadłych aniołów źródłem nieznośnego upokorzenia — że stworzenie, „zwykłe ciało”, zostało wywyższone ponad nich.

Pokora przeciw pysze: Podczas gdy Lucyfer upadł przez pychę, Maryja została wywyższona przez pokorę. Jej fiat — „Niech mi się stanie według słowa twego” — stanowi antytezę lucyferycznego „Non serviam”.

Ojciec Amorth cytował świętego Bernarda z Clairvaux:

„Czczmy Maryję z całym zapałem naszych serc, naszych uczuć, naszych pragnień. Tak chce Ten, który ustanowił, że wszystko otrzymujemy przez Maryję.”

Rozdział XIII: Sakramentalia w duchowej walce

Cudowny Medalik należy do kategorii sakramentaliów — świętych znaków, które z modlitwy Kościoła czerpią skuteczność duchową. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza:

„Sakramentalia są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia głównego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia.” (KKK 1667)

Ważne jest rozróżnienie między sakramentaliami a magią czy zabobonem. Medal nie działa mocą własną, lecz przez wstawiennictwo Maryi i łaskę Bożą. Wymagana jest wiara i pobożna dyspozycja noszącego.

Ojciec Amorth podkreślał w swoich audycjach na Radio Maria:

„Przedmioty przynoszące szczęście nie istnieją — to przesąd myśleć, że podkowa czy koralik mogą przynosić szczęście. Istnieją natomiast przedmioty, które — noszone z wiarą — stanowią ochronę. Dlatego dobrze czynią osoby, które noszą na szyi święty obraz.”

CZĘŚĆ SZÓSTA: CUDA I NAWRÓCENIA

Rozdział XIV: Wybrane cuda przypisywane Cudownemu Medalikowi

Od momentu pierwszej dystrybucji medalików w 1832 roku — podczas epidemii cholery w Paryżu — zaczęły napływać świadectwa niezwykłych uzdrowień i nawróceń. Oto kilka przykładów udokumentowanych w źródłach historycznych:

Uzdrowienie dziewczynki z choroby oczu (1836): Czteroipółletnia dziewczynka cierpiała na poważną chorobę oczu, uniemożliwiającą jej tolerowanie światła. Rodzice rozpoczęli nowennę i założyli dziecku Cudowny Medalik. Już czwartego dnia nowenny oczy dziewczynki zaczęły się otwierać. Po zakończeniu nowenny nastąpiło całkowite uzdrowienie.

Nawrócenie i uzdrowienie hinduskiej rodziny: Misjonarz odwiedził hinduską rodzinę, w której jeden z członków umierał na raka oka. Dał choremu Cudowny Medalik i poprosił o odmówienie: „Maryjo, Matko Jezusa, daj mi zdrowie.” Po trzech miesiącach, wbrew prognozom lekarzy, pacjent powrócił do zdrowia — badania nie wykazały śladu nowotworu.

Uwolnienie od wpływu diabelskiego: Kapłan opisał przypadek młodego mężczyzny żyjącego w skandalicznym związku. Mimo początkowych niepowodzeń w nawróceniu, kapłan potajemnie umieścił Cudowny Medalik w poduszce chorego. Następnego dnia mężczyzna sam wezwał kapłana, pojednał się z rodziną i uporządkował swoją sytuację życiową.

Nawrócenie protestanta w szpitalu: W szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Nowym Orleanie siostra próbowała nawrócić protestanta, który odmawiał przyjęcia medalika, mówiąc ze złością: „Zabierz to, ta Dziewica to zwykła kobieta.” Siostra zostawiła medalik na stoliku, przykryty Biblią chorego. Po pewnym czasie mężczyzna sam poprosił o chrzest.

Rozdział XV: Nawrócenie byłego satanisty

Wśród najbardziej poruszających świadectw mocy Cudownego Medalika znajdują się historie nawróceń osób głęboko uwikłanych w okultyzm. Na stronie Holy Smack przytoczona jest historia byłego wysokiego rangą czarownika satanistycznego, który otrzymawszy Cudowny Medalik, został wyrwany z niewoli szatana:

„Były wysoki rangą satanistyczny czarownik otrzymuje Cudowny Medalik i zostaje wyrwany z niewoli szatana. Najświętsza Maryja Panna werbuje go do armii Jej Syna.”

Świadectwo to potwierdza słowa świętego Maksymiliana Kolbe, który nakazywał:

„Medalik Jej trzeba dawać wszystkim: dzieciom, by zawsze nosiły go na szyi; starszym i młodzieży, by pod Jej opieką mieli siłę odpierać pokusy naszych czasów. A tym, którzy rzadko wchodzą do kościoła, boją się spowiedzi, wyśmiewają praktyki religijne i prawdy wiary, tkwią w bagnie moralnym lub trwają w herezji z dala od Kościoła — tym koniecznie trzeba ofiarować medalik Niepokalanej i prosić, by go nosili, a w międzyczasie gorąco błagać Niepokalaną o ich nawrócenie.”

Kolbe dodawał z charakterystyczną dla siebie prostotą:

„Jeśli ktoś odmówi przyjęcia medalika, są ludzie, którzy sobie z tym radzą. Po prostu wszywają medalik w ubranie takiej osoby w sekrecie i modlą się. Maryja prędzej czy później pokazuje swoją prawdziwą moc.”

CZĘŚĆ SIÓDMA: PRAKTYKA NABOŻEŃSTWA

Rozdział XVI: Jak nosić Cudowny Medalik

Matka Boża objawiła świętej Katarzynie Labouré, że medalik należy nosić na szyi, blisko serca. Nie jest to jednak bezwzględny wymóg — niektóre osoby noszą medalik w portfelu, kieszeni lub przypięty do odzieży.

Najważniejsze jest, by noszenie medalika łączyło się z:

Wiarą — w orędownictwo Maryi i łaskę Bożą
Modlitwą — codziennym odmawianiem inwokacji: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”
Życiem sakramentalnym — regularna spowiedź i Komunia święta
Unikaniem grzechu — dążenie do świętości życia

Medalik powinien być poświęcony przez kapłana, choć sam akt poświęcenia nie jest warunkiem koniecznym do otrzymania łask.

Rozdział XVII: Nowenna do Matki Bożej od Cudownego Medalika

Tradycyjna nowenna do Matki Bożej od Cudownego Medalika rozpoczyna się 18 listopada i kończy 27 listopada — w święto Objawienia Cudownego Medalika. Każdego dnia odmawia się:

10 Zdrowaś Maryjo
1 Chwała Ojcu
1 Ojcze nasz

Po nich następują specjalne rozważania nawiązujące do objawień przy Rue du Bac.

Rozdział XVIII: Konsekracja do Niepokalanej

Wielu egzorcystów, w tym ojciec Chad Ripperger, zaleca osobom doświadczającym duchowych ataków konsekrację do Niepokalanej. Podczas jednego z egzorcyzmów demon ujawnił, że „konsekracja własności Matce Najświętszej całkowicie blokuje demonom działanie na niej.”

Na podstawie tego doświadczenia ojciec Ripperger opracował modlitwę „Konsekracja dóbr zewnętrznych Najświętszej Maryi Pannie”, w której wierzący powierza opiece Maryi swoje zdrowie, finanse, relacje, posiadłości i karierę, prosząc o ochronę przed Złym.

CZĘŚĆ ÓSMA: CUDOWNY MEDALIK W ŚWIETLE MAGISTERIUM

Rozdział XIX: Zatwierdzenie przez Kościół

W 1836 roku arcybiskup Paryża, Hyacinthe-Louis de Quélen, zarządził dochodzenie kanoniczne w sprawie objawień przy Rue du Bac. Postępowanie, prowadzone przez wikariusza generalnego, trwało od lutego do lipca i obejmowało dziewiętnaście sesji.

Śledztwo wykazało:

Wiarygodność wizjonerki: Siostra Katarzyna była prostą, niewykształconą dziewczyną wiejską, o solidnej, prostej pobożności, zdrowym rozsądku i spokojnym usposobieniu.
Cudowne rozpowszechnienie: Świadectwo pierwszego grawera, M. Vachette’a, oraz 109 000 sprzedanych kopii broszury w ciągu szesnastu miesięcy.
Nadzwyczajne łaski: Liczne uzdrowienia i nawrócenia, z których kilka zostało formalnie poświadczonych.

W 1894 roku papież Leon XIII formalnie uznał objawienia Matki Bożej świętej Katarzynie Labouré. 27 listopada ustanowiono liturgiczne wspomnienie Matki Bożej od Cudownego Medalika.

26 lipca 1897 roku, za zgodą Leona XIII, uroczyście ukoronowano statuę Maryi od Cudownego Medalika w kaplicy przy Rue du Bac.

Rozdział XX: Papieże i Cudowny Medalik

Leon XIII — formalnie uznał objawienia i ustanowił święto liturgiczne.

Pius XI — beatyfikował Katarzynę Labouré 28 maja 1933 roku.

Pius XII — kanonizował Katarzynę Labouré 27 lipca 1947 roku.

Święty Jan Paweł II — w swoim herbie papieskim umieścił wariant rewersu Cudownego Medalika: krzyż z literą „M” u podstawy, symbolizujący Maryję stojącą u stóp Krzyża. W 1980 roku odbył pielgrzymkę do kaplicy przy Rue du Bac.

ZAKOŃCZENIE: BROŃ NA CZASY OSTATECZNE

Cudowny Medalik, objawiony przez samą Matkę Bożą w przededniu burzliwych czasów — rewolucji, wojen, prześladowań Kościoła — stanowi dar Nieba dla współczesnej ludzkości. Świadectwa egzorcystów z całego świata jednoznacznie potwierdzają, że ten prosty przedmiot pobożności jest rzeczywiście znakiem nienawidzonym przez szatana i jego popleczników.

Ojciec Amorth pisał:

„Są czasy, w których racjonalizm panuje wszędzie. Bóg raczył udzielić pomocy tym, którzy z prostą i mocną wiarą pokładają ufność w świętych znakach na medaliku. Jakby śmiał się z diabła i jego planów odciągania ludzi od Boga przez rzekomą wyrafinowanie współczesnego świata, pokonując je prostymi znakami wskazującymi na krzyż i ochronę świętego mnicha.”

Święty Maksymilian Kolbe prorokował:

„Czasy współczesne zdominowane są przez szatana i będą nim jeszcze bardziej w przyszłości. Ale Maryja zdepce głowę węża. Jesteśmy narzędziami w Jej rękach. Ona używa nas, byśmy zwyciężali szatana.”

Niech więc każdy wierzący, zgodnie z pragnieniem Matki Bożej wyrażonym przy Rue du Bac, nosi z wiarą Cudowny Medalik i z ufnością powtarza codziennie słowa, które nieustannie torturują demony:

„O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.”

BIBLIOGRAFIA

Źródła pierwotne

Aladel, J.M., The Miraculous Medal: Its Origin, History, Circulation, Results, Paris 1842
Labouré, Catherine, Zapiski duchowe (rękopisy w archiwum Rue du Bac)
Ratisbonne, Alphonse, List do Msgr. Dufriche-Desgenettes, 20 stycznia 1842

Źródła egzorcystyczne

Amorth, Gabriele, Un esorcista racconta, Roma: Dehoniane 1990
Amorth, Gabriele, Nuovi racconti di un esorcista, Roma: Dehoniane 1992
Amorth, Gabriele, Memorie di un esorcista, Piemme 2010
Rossetti, Stephen, Dziennik Egzorcysty, Catholic Exorcism (catholicexorcism.org)
Bamonte, Francesco, wykłady na kursie AIE, Rzym 2017

Opracowania mariologiczne

Laurentin, René, Vie de Catherine Labouré, Paris: DDB 1980
Laurentin, René, Le 20 janvier 1842, Marie apparaît à Alphonse Ratisbonne, Paris 1991
Guéranger, Dom Prosper, The Medal or Cross of St. Benedict, 1880
Di Muro, Raffaele, La Medaglia Miracolosa e San Massimiliano Kolbe, wywiad dla Daily Compass

Źródła hagiograficzne

Dirvin, Joseph I., Saint Catherine Labouré of the Miraculous Medal, TAN Books 1958
Stanzione, Marcello & Raimondo, Chantal L., Angeli e animali, Edizioni Segno

Dokumenty Kościoła

Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1667-1670 (o sakramentaliach)
Akta procesu beatyfikacyjnego Katarzyny Labouré
Akta dochodzenia kanonicznego, Wikariat Paryża 1836
Akta procesu kanonicznego nawrócenia Alfonsa Ratisbonne, Wikariat Rzymu 1842

Źródła internetowe

exorcismus.org — Medal of St. Catherine
catholicexorcism.org — Exorcist Diary
famvin.org — The Conversion of Alphonse Ratisbonne
m-i.info — Maximilian Kolbe and the Miraculous Medal
chapellenotredamedelamedaillemiraculeuse.com — oficjalna strona kaplicy

Ad maiorem Dei gloriam et honorem Beatae Mariae Virginis

Traktat ukończony w Wigilię Bożego Narodzenia, Anno Domini 2025